Even nagenieten

Morgen ga ik weer eens even nagenieten van mijn Amerikaanse avontuur! Een groep mensen, die mij gesponsord hebben, wil graag eens zien, waar hun sponsorgeld naar toe is gegaan!

Nu heb ik daar niet de beschikking over een projector met pc of iets anders, dus het wordt wel improviseren. Ik hebhet T-shirt klaar liggen, wat elke deelnemer aan de World Cup Finals kreeg, kleine briefjes met de links naar youtube en dit blog, het boek over dogfrisbee, de krantenknipsels en een paar schijven. Iemand nog meer suggesties?

Voor iedereen, die zich afvraagt wat 'schijven' zijn: de naam 'frisbee' is een gedeponeerd merk, van een Amerikaanse maatschappij, Wham-O. Al het andere rondvliegende speelgoed wat daar op lijkt mag dus geen 'frisbee' genoemd worden, dus zeggen we 'schijven'. Dan weet u dat ook meteen weer!

In ieder geval ben ik dusweer heerlijk in de Amerikaanse foto's gedoken en in de doos waar de krantenknipsels liggen. Wat was het toch een fantastische reis!

Nog even een paar plaatjes, zodat jullie ook mee kunnen zwijmelen.....





Winter! Hoe kan het ook anders....

Het is eindelijk winter geworden! Nou ja, winter... het is koud, de gure oostenwind maakt het nog kouder, maar winter, dat moeten we nog maar afwachten! In ieder geval heerst de schaatskoorts volop in Nederland. Gemalen worden stilgezet, vaarverboden waar het maar kan, kortom, wij hopen weer op een Elfstedentocht.
Die schaatskoorts is wel heel typerend voor Nederland en daarom zo enorm gezellig. Koek en zopie, dweilorkesten en schaatswedstrijden. Wie heeft de eerste marathon op 'natuurijs', de eerste korte baanwedstrijden? Dat natuurijs kunnen we natuurlijk met een korreltje zout nemen. Er wordt water op een gladde ondergrond gesproeid met een giertank en dat bevriest dan hopenlijk direct. Twee nachten doorrijden en dan heb je je ijsvloer. Je zal het maar moeten doen, dat is geen natuurijs meer, dat is heel-hard-werk-ijs!
In Zweden, waar ik ook gewoond heb, maak je ongeveer hetzelfde mee, maar dan gaat het over sneeuw. De komst van de sneeuw in Zweden is heel belangrijk voor het bepalen van de mate van winter. De sneeuwgrens wordt in de krant gezet en de meeste neerslag wordt beschreven in de vorm van centimeters sneeuw.
Je kunt je het misschien niet voorstellen, maar sneeuw is heel belangrijk voor de winter en ook voor de stemming van de mensen. Sneeuw geeft, naast een hoop werk, vooral licht in de duisternis.
Als er in het midden van de winter geen sneeuw ligt, dan is het donker, niet gewoon donker, nee, donker met hoofdletters. De sneeuw maakt alles lichter, het reflecteert het zonlicht, maar minstens zo belangrijk, ook het maanlicht, het licht van de sterren en eventueel dat van de straatlantaarns. Je kunt je voorstellen, dat dit in een land, waar de zon een maand of twee in het uiterste noorden niet opkomt, een enorme impact heeft.
Sneeuw maakt alles een beetje zachter, sneeuw op het dak maakt, dat het dak er rond uit ziet, inplaats van recht, de paaltjes krijgen een muts en de bomen zien er uit alsof ze op een kerstkaart staan.
De afgelopen twee jaar was er sneeuw en niet zo'n klein beetje, de hele winter, tot in Zuid-Zweden toe. Nu was de sneeuw laat, maar gelukkig is hij toch nog gekomen.
Dit maakt mijn zweedse vrienden blij en mij daardoor ook.
Het eerste weekend van maart is in Zweden de variant op de Elfstedentocht, de Vasalopp. Een skiwedstrijd over 90 kilometer van Sälen naar Mora. Ik las net op de site, dat het aantal inschrijvingen de 60.000 heeft gehaald! Dat is nog eens iets om te zien.

Gelukkig ligt er dus sneeuw, de winter is gered.